حذف N (نیتروژن)
نیترات ایجاد شده از نیترات زدایی آمونیاک را می توان با واکنش بیوشیمیایی با کربن آلی، فرآیندی که به عنوان “نیترات زدایی” شناخته میشود، به گاز نیتروژن تبدیل کرد. این تنها در صورتی رخ میدهد که اکسیژن حلشده وجود نداشته اما نیترات باشد، که به عنوان شرایط ” آنوکسیک ” توصیف میشود.
پس از بازگشت لجن غنی از نیترات به یک منطقه آنوکسیک، در مقابل مرحله تصفیه هوازی، اجازه حذف نیترات را میدهد، یک اصلاح فرآیند که به عنوان فرآیند ‘Modified Ludzack−Ettinger’ و اختصار (MLE) شناخته میشود. ترکیب نیترات زدایی هوازی و نیترات زدایی آنوکسیک، اجازه حذف اکثر نیتروژن کل (TN) را خواهد داد.
حذف P (فسفر)
اگر هیچ منبع اکسیژن برای اجازه دادن به هر واکنش بیوشیمیایی با کربن آلی وجود نداشته باشد، شرایط به صورت “بیهوازی” توصیف میشوند.
در تصفیه فاضلاب شهری، شرایط بیهوازی بعنوان یک گام تصفیه در کمک به حذف فسفات از آب اعمال میشوند. حذف فسفر بیولوژیکی ( Biological phosphorus removal or BPR) در این روش، از طریق چرخش رسوب به یک منطقه غیر هوازی ادامه مییابد که باعث حذف فسفات به دو روش میشود:
- با تشویق فسفات ناشی از بیو توده (اجزا فعال میکروبیولوژیکی مایع ترکیبی)،
- با آزاد کردن فسفات بیولوژیکی به عنوان فسفات معدنی، که پس از آن می توان با رسوب شیمیایی حذف کرد.
بنابراین، حذف فسفر بیولوژیکی (P) تقاضای انرژی بیشتری برای انتقال رسوب به مخازن بیهوازی و نیز تقاضای شیمیایی برای رسوب وارد میکند.