کلر زنی شامل اضافه کردن مقدار اندازهگیری شده کلر به آب برای تولید مقدار کافی برای کشتن باکتریها, ویروسها و کیستها میباشد. اثر کشندگی کلر بستگی به ph آب, دما, میزان کلر و زمان تماس دارد.
به طور معمول کلرین به آب آشامیدنی عمومی به عنوان مرحله نهایی تصفیه اضافه میشود، و اغلب بعد از یک مرحله فیلتراسیون بالادست است که رسوب را حذف میکند و رسوب میتواند کلرین را حذف و ارگانیسم ها را محافظت کند. کلرین برای بیش از یک قرن به عنوان یک داروی ضد عفونیکننده اولیه استفاده میشود و عمدتاً مسئول از بین بردن بیماریهای ناشی از آب مثل تیفوئید و اسهال در کشورهای توسعه یافته است.
متاسفانه، کلرین با بسیاری از ترکیبات آلی واکنش میدهد تا ضد عفونی کننده کلرین را بوسیله تولیداتی شکل دهد که به عنوان سرطانزا های قوی در سطوح پایین غلظت شناخته میشوند. این ترکیبات آلی شامل اسیدهای چرب و فولیک هستند که از پوشش گیاهی پوسیده در آبهای سطحی مشتق میشوند.
واکنش بین کلرین آزاد و این اسیدها ممکن است دستهای از ترکیبات به نام تری هالو متان ها را تولید کند. استراتژیهایی برای کاهش این موارد در منابع آب عمومی شامل فیلتراسیون پیشرفته برای حذف بهتر ارگانیک و استفاده از آمونیاک به همراه کلرین برای تولید کلرامین برای استفاده به جای کلرین است. کلرامین دارای نیمه عمر بیشتری در آب بوده و علاقه کمتری وجود دارد که تری هالومتان تولید کنند.
کلرین به طور معمول با استفاده از سیستمهای تغذیه شیمیایی به آب اضافه میشود تا محلول هیپوکلریت سدیم (سفید کننده) را تزریق کند و یا به عنوان کلرین گاز اضافه شود (معمولا کارخانههای تصفیه آب عمومی بزرگتر).
کلرین را نمیتوان در اغلب حلقههای آبی با خلوص بالا بدون آلوده کردن فرآیند یا دخالت در استفاده نهایی از آب مورد استفاده قرار داد. این سیستم ها اغلب به ضد عفونی ماوراء بنفش به عنوان جایگزینی برای کلرینگ آب استفاده می کنند.