پترو پردا شركت پترو پردا تامین کننده تجهیزات و مجری پروژه های نفت گاز پتروشیمی آب و فاضلاب
فرآیند تصفیه فاضلاب کروم
فاضلاب حاصل از تأسیسات آبکاری و انواع خاصی از پلنت های شیمیایی، حاوی اشکال سمی کروم شش ظرفیتی مانند کرومات و دی کرومات است. در مورد آبکاری کرومی، از فرم بسیار محلول کروم معروف به Hexavalent Chrome یا CR+6 استفاده می کنند. کروم شش ظرفیتی در این فاضلاب باید قبل از تخلیه آب کاهش یابد. این امر به یک فرآیند دو مرحله ای نیاز دارد: کروم شش ظرفیتی (CR6) به کروم سه ظرفیتی (CR3) کاهش می یابد. و CR3 به عنوان هیدروکسید کروم رسوب می شود.
از آنجا که پتانسیل کاهش اکسیداسیون (ORP) و سرعت واکنش کاهش، خیلی به مقدار pH گره خورده است، از آنالایزرهای ORP و pH برای اطمینان از کنترل صحیح روند کاهش توسط وسایلی مانند تزریق عوامل کاهش دهنده، استفاده می شود.
اندازه گیری pH و ORP در این مخازن واکنش با وجود کروم و دی اکسید گوگرد پیچیده است، که می تواند سنسورها را در شرایط خاصی مسموم کند. کنترل pH و ORP در این کاربردها ممکن است با استفاده از رله های آلارم دهنده و یک طرح کنترل روشن/خاموش (on/off) ساده انجام شود. از طرف دیگر ، خروجی جریان ۴-۲۰mA می تواند مستقیماً برای کنترل متناسب استفاده شود یا در صورت لزوم به سیستم کنترل توزیع شده ارسال شود. برای اندازه گیری ORP از فاضلاب کروم باید از الکترود طلا استفاده شود.
مزایای مورد انتظار
- pH / ORP فاضلاب کرومات را به طور مداوم اندازه گیری می کند
- هزینه های عملیاتی را کاهش می دهد
بررسی اجمالی فرآیند
کاهش کروم
ابتدا، کروم شش ضلعی، چه به صورت کرومات یا دی کرومات، به کروم سه ظرفیتی کاهش می یابد. پساب در اولین مخزن واکنش جریان می یابد، جایی که pH اندازه گیری می شود و اسید سولفوریک به طور خودکار وارد فرایند می شود تا زمانی که مقدار تعیین شده از pH در محدوده اسیدی حاصل شود. زمان واکنش فقط چند دقیقه است و pH کمتر برای واکنش سریعتر به اسید قابل توجهی نیاز دارد. در همان زمان، پتانسیل کاهش اکسیداسیون (ORP) محلول اندازه گیری می شود و دی اکسید گوگرد (SO2)، سولفیت سدیم یا متابولیسفیت سدیم به طور خودکار تزریق می شود تا زمانی که مقدار ORP تقریباً ۲۸۰ میلی ولت حاصل شود.
نقطه رسوب
سپس در مخزن دوم، pH با افزودن محلول قلیایی مانند آمونیاک یا سوز آور (NaOH) به ۸٫۵ می رسد، جایی که به هیدروکسید کروم تبدیل می شود. رسوب اگرچه از آب سنگین تر است اما به دلیل همزدن در مخزن به پایین نمی رود. دوغاب مخلوط به مخزن ته نشینی منتقل می شود، جایی که کروم سه ظرفیتی (Cr3 +) در پایین قرار دارد و آب خالص بدون کروم برای تصفیه بیشتر روی مخزن جاری می شود.
لخته سازی:
مواد شیمیایی شناخته شده به عنوان منعقد کننده ها گاهی به مخزن واکنش دوم اضافه می شوند تا به تشکیل ذرات بزرگتر و کمک به حذف لجن کمک کنند. ماده کاهنده ممکن است ماده ای مانند سولفات آهن، متابای سولفیت سدیم یا دی اکسید گوگرد باشد.
کلاریفایر و لجن حاصل از کلاریفایر:
فاضلاب لخته شده به شفاف کننده وارد می شود که ذرات حل شده در محفظه لجن جمع می شوند. سپس آب تصفیه شده از شفاف کننده خارج شده و در صورت لزوم از پایین دست به سمت فاضلاب یا تصفیه بیشتر می رود. لجن جمع شده به طور دوره ای از شفاف کننده خارج می شود و به مخزن نگهدارنده لجن فرستاده می شود که در آنجا بیشتر برای دفع یا آبگیری غلیظ می شود.
آبگیری لجن:
آبگیری لجن معمولاً توسط فیلتر پرس انجام می شود. پس از پردازش دسته ای از “لجن” ، پرس فیلتر از “کیک کروم” که نیمه جامد تقریبا ۲۰-۳۵٪ مواد جامد است خالی می شود. کیک کروم سرشار از کروم و سولفیت است و طبق مقررات محیطی باید از آن دفع شود.
